Czwartkowe dialogi

Ola czyta: Zmarła María del Rosario Cayetana Paloma Alfonsa Victoria Eugenia Fernanda Teresa Francisca de Paula Lourdes Antonia Josefa Fausta Rita Castor Dorotea Santa Esperanza Fitz-James Stuart y de Silva Falcó y Gurtubay zwana Księżną Alby. 


Beata wykrzykuje z drugiego pokoju: No, umarła!

Nie wiedzieć czemu strasznie nas to rozbawiło (reakcja Beaty, nie długie nazwisko nieboszczki. Hmm, może to trochę też :)). Zażądałam, aby natychmiast to zapisać.

B:Wy się śmiejecie, a ona naprawdę nie żyje!

O: Ej, po napisaniu to nie jest już wcale śmieszne. 
B: Musisz potem dodać taką adnotację, że nas to naprawdę rozbawiło!

***

B: Gdzie są moje skarpetki? Kto mi je zabrał?

O: Spytaj Magdy, to na pewno ona.

B: Znalazłam! (to nie przeszkodziło jej podchwycić pomysłu Oli)

Hej, nie możesz mi zabierać skarpetek. Masz za dużą stopę!

M: Sama jesteś za duża.

...

B: To było słabe... jak... jak...

M: No jak co mądralo?
B: Jak riposty Oli! 

Wpisałam w Google "śmieszne skarpetki", żeby znaleźć coś do zilustrowania tego tekstu. Wyskoczyło moje motto życiowe.